การค้นคว้าอิสระ

วันอังคารที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2558

คำถาม ปัญหาในการแต่งกายของเด็กนักเรียนโรงเรียนชะอวด ทำไมนิยมแต่งกายรัดรูปมากกว่าเด็กที่แต่งกายเรียบร้อย เพราะเหตุใด อย่างไร

สาเหตุ

1. สาเหตุหลักของการแต่งการผิดระเบียบของนักศึกษา ส่วนใหญ่มาจาก "แฟชัน"ขณะที่นักศึกษาหญิงบางคนก็บอกว่า...ที่ต้องใส่เพราะไม่มีทางเลือก อย่างรายของ ช่อลัดดา ที่ระบุว่า... จำเป็นต้องใส่ตามคนอื่น เพราะทำไปทำมากลายเป็นว่าร้านขายชุดนักศึกษาทั่วไปไม่นิยมทำชุดมาตรฐานขาย อย่างเสื้อก็จะทำแต่ไซซ์นิยมคือ SS หรือ SSS ทั้งที่เธอเองก็อยากจะให้ถูกระเบียบสถาบัน...แต่ก็ยาก“ยุคนี้หาชุดถูกระเบียบเป๊ะ ๆ ยาก เดี๋ยวนี้ร้านไหนขายเสื้อถูกระเบียบ...ไม่มีแล้ว ขายไม่ได้ นักศึกษาเองเขาก็ไม่นิยมใส่ ยุคนี้ไม่มีใครสนใจแล้ว...ใครจะมองก็มองไป กลายเป็นมาตรฐานในกลุ่มนักศึกษาไปหมดแล้ว ใครไม่ใส่สิเชย จะถูกมองว่าเป็นคนแปลกประหลาด”...เป็นคำกล่าวของนักศึกษาหญิงรายนี้ ซึ่งเธอยอมรับว่า... ที่เธอต้องแต่งชุดนักศึกษาแบบที่เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์กันมากนี้ ส่วนสำคัญส่วนหนึ่งก็เกิด “สังคมเพื่อนนักศึกษาพาไป” ด้วย... “แรก ๆ ใส่ก็อาย แต่นานไปก็กลายเป็นมั่นใจ” ...เธอว่าจากคนที่ทานกระแส สู่คนที่ปล่อยตัวไปตามกระแส มาต่อกันด้วยนักศึกษาหญิงที่อยู่แถวหน้าของกระแสแฟชั่นชุดนักศึกษาหญิงรัดติ้ว-สั้นเต่อที่ชื่อ อัญชลี ที่บอกไว้ว่า... ถึงเธอจะแต่งตัวแบบนี้ แต่การเรียนก็ไม่เคยตก บางคนแต่งตัวสุดเปรี้ยวแต่ผลการเรียนดีมาก เป็นคนที่เก่งที่สุดในห้องก็มี 2. บางส่วนก็เข้าใจว่า สิ่งที่ทำไม่ได้เสียหายกับคนอื่น" อย่าใช้เรื่องการแต่งตัวมาเป็นมาตรฐานชี้วัดได้มั้ย ผู้ใหญ่ควรจะดูที่ความคิดหรือที่ผลการเรียนจะดีกว่ามาคอยนั่งจับผิดเรื่องแบบนี้ ไม่อยากให้เหมารวมว่านักศึกษาที่แต่งตัวแบบนี้เป็นเด็กไม่ดี เป็นเด็กใจแตก เพราะคนเราจะดีหรือไม่ดีไม่ได้ขึ้นกับการแต่งกาย” ...อัญชลีกล่าวเสียงฉุน ๆ ก่อนจะบอกต่อไปอีกว่า... สำหรับเธอแล้วการแต่งตัวแบบนี้เหมือนเป็นการ “คลายเครียด” เป็นการ “ระบายอารมณ์” อย่างหนึ่ง และไม่ปฏิเสธว่าการ “แหกกฎ” ในบางเรื่อง การทำผิดระเบียบ ทำให้ “สนุก”"3. สาเหตุสุดท้าย คือการโทษสถาบัน“ฝ่ายสถาบันการศึกษาเองก็ผิด ที่มีส่วนปล่อยให้กระแสแบบนี้ลามไปทั่วจนยับยั้งยาก รวมถึงผู้ค้าที่หากินกับการขายชุดนักศึกษาก็ยึดถือผลกำไรเป็นหลัก จนไม่คำนึงถึงความถูกต้องเหมาะสม” ...ส่วนนี่เป็นคำกล่าวของผู้ใหญ่ในมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งนักการศึกษารายนี้ยังบอกด้วยว่า... “ปัญหานี้จะโทษเด็กฝ่ายเดียวไม่ได้ ต้องไม่ลืมที่จะมองฝ่ายอื่น ๆ ด้วย”

ที่มา : http://www.econ.mju.ac.th/

สาเหตุ

ปัจจุบัน ค่านิยมเรื่องเครื่องแต่งกายของวัยรุ่นวัยเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องแบบนักศึกษาหญิงและชายในระดับอุดมศึกษาตามสถาบัน ต่างๆ กำลังกลายเป็นสิ่งที่สังคมไทยเริ่มวิตกกังวลพฤติกรรมการแต่งกายแบบล่อแหลม ชอบสวมเสื้อที่รัดเข้ารูป กระโปรงสั้น ผ่าสูง หรือไม่ก็สวมกางเกงยีนซีดๆ ขาดๆ และสวมรองเท้าแตะ ซึ่งมองดูเป็นแฟชั่นที่ไม่เหมาะสม อาจก่อให้เกิดอันตรายถึงการถูกล่อลวงข่มขืนโดยเฉพาะอย่างยิ่งนักศึกษาหญิง ต้องยอมรับว่าแฟชั่นเสื้อผ้าการแต่งกายของวัยรุ่นเปลี่ยนแปลงไปมาก และนิยมแต่งตัวตามวัฒนธรรมจากต่างชาติ ยิ่งชุดเครื่องแบบนักศึกษาในปัจจุบันก็ได้รับอิทธิพลดังกล่าว

การแต่งกายตามแฟชั่นของนักศึกษาสาวในยุคปัจจุบันที่นิยมแต่งกายแบบ "สั้นเต่อ รัดติ้ว"คือ ใส่เสื้อนักศึกษาแบบตัวเล็กๆรัดรูป และใส่กระโปรงสั้นมากๆ นอกจากกระโปรงจะสั้นแล้วยังนิยมใส่กระโปรงแบบผ่าสูง รองเท้าก็เป็นรองเท้าส้นสูงสีสันลวดลายแฟชั่นเป็นอย่างมาก ทำให้เห็นแล้วเป็นภาพที่ไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่ง ส่วนนักศึกษาชายก็ไม่แพ้กันนิยมแต่งกายแบบแนวเซอร์ๆ โดยเฉพาะการแต่งกายด้วยกางกางยีนแบบขาเดฟ ปล่อยชายเสื้อออกนอกกางเกง สวมรองเท้าแตะ หรือรองเท้าแฟชั่นที่ไม่ใช่รองเท้าหนังสีดำ ซึ่งจากปัญหาการ แต่งกายของนิสิต นักศึกษาอาจก่อให้เกิดปัญหาอาชญากรรมต่างๆตามมา อาทิ การล่วงละเมิดทางเพศ การข่มขืน เป็นผลทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของสถาบันและของตนเองด้วย

สาเหตุของปัญหาการแต่งกายไม่เหมาะสมของนักเรียน น่าจะมาจากสาเหตุดังต่อไปนี้

1.แต่งการเลียนแบบแฟชั่น เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องปกติที่ใครๆเค้าก็แต่งกัน

2.แต่งการเลียนแบบดาราหรือเลียนแบบต่างชาติ โดยคิดว่า การแต่งกายแบบนี้จะทำให้ตนดูดี และเป็นจุดเด่น

ผลกระทบที่เกิดจากปัญหาการแต่งกายไม่เหมาะสมของนักเรียน

1.แฟชั่น ชุดนักเรียนยุคใหม่ที่เน้นตามกระแสแฟชั่นได้รับความนิยมสูง ขายดีทั้งชุดของผู้ชายและผู้หญิงเพราะราคาถูก ดูทันสมัย แต่ความจริงแล้วการแต่งกายเสื้อผ้าเล็กเกินไป นอกจากจะดูไม่งามแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อสุขภาพอีกด้วย

2.ปัญหาอาชญากรรม การถูกล่วงละเมินทางเพศ การข่มขืน การถูกล่อล่วงไปกระทำอนาจารส่งผลต่อวัฒนธรรมการแต่งกายที่ดีงามของนักศึกษา ที่เป็นปัญญาชนกลับถูกมองในด้านลบเสื่อมเสียไปถึงสถาบันที่ศึกษา

3.เป็นการตามกระแสนิยมที่ผิดๆ เป็นกระแสนิยมที่ทำให้เกิดการเลียนแบบการแต่งกายของเด็กตามผู้ใหญ่ ทำให้สิ้นเปลื้องเงินของผู้ปกครองโดยใช่เหตุและยังเป็นการปลูกฝังค่านิยมแก่คนรุ่นน้องที่ผิดๆ

แนวทางแก้ไขปัญหา

1.กระทรวงศึกษาธิการ กระทรวงวัฒนธรรม สถาบันการศึกษาต่างๆ รวมทั้งหน่วยงานอื่นๆที่เกี่ยวข้อง ควรร่วมมือร่วมใจกันรณรงค์การแต่งกายให้เหมาะสม

2.ทางด้านสถาบันการศึกษาควรที่จะกำหนดกฎระเบียบ และกวดขันในเรื่องการแต่งกายอย่างเคร่งครัดและเอาจริงเอาจัง ควรมีการกำหนดบทลงโทษเรื่องการแต่งกายไม่เหมาะสม เพื่อให้นักศึกษาเกรงกลัวและปฎิบัติตาม

3.ทางด้านสื่อต่างๆ ควรจะนำเสนอตัวแบบหรือพรีเซนต์เตอร์การแต่งกายที่เหมาะสม เพื่อให้เป็นแบบอย่างที่ดีในเรื่องการแต่งกาย

ที่มา: http://tidakarn.blogspot.com/

ปัญหาการแต่งกายผิดระเบียบ เป็นปัญหาที่พบมากที่สุดโดยจะพบแทบทุกระดับชั้น ปัญหานี้ยังมีการแก้ไขอยู่แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้ปัญหานี้ลดลงไปได้ เพราะ สาเหตุ มีทั้ง การที่อยากดูดีในทางที่ผิด การเลียนแบบ รสนิยม การปรับตัวเพื่อเข้ากับกลุ่มเพื่อ การเลียนแบบจากรุ่นพี่ ความอยากที่จะสบาย………การใส่ถุงเท้าข้อสั้นสาเหตุการที่นักเรียนไม่พึ่งประสงค์กับกฎระเบียบของโรงเรียน เช่น การใส่ถุงเท้าข้อสั้น ใส่ถุงเท้าข้อสั้นเป็นการสะดวกในการใส่ถุงเท้าที่ง่ายการใส่โบว์ขนาดใหญ่เกินไป ขนาดของโรงเรียนที่ให้3เซนติเมตร มันเล็กไป

ที่มา:sbyoutofcontrol.wordpress.com

วันอังคารที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2557

1.ให้สมาชิกในกลุ่มร่วมกันอภิปรายว่าจะเอาหัวข้อใด
2.สามชิกในกลุ่มร่วมกันอภิปรายหัวข้อเสร็จแล้วก็นำมาแบ่งให้สมาชิกในกลุ่มไปหาข้อมูลจากแหล่งต่างๆ
3.เมื่อสมาชิกในกลุ่มได้ข้อมูลมาแล้ว ก็นำมาปรึกษาครูว่าหัวข้อและข้อมูลนั้นได้หรือไม่
4.นำที่คุณครูมาพิจารณาเเละเเก้ไขให้ถูกต้อง
5.พอเเก้ไขเสร็จก็นำไปสรุปลงในแฟลชไดร์ฟ

1.การแต่งกาย คือ การแต่งกายเป็น “เปลือกนอก” ของบุคคล ที่ถูกตีความและวัดคุณค่ามากที่สุด

ความรู้สึกต่อการแต่งกายจะค่อนข้างรุนแรงในกลุ่มคนที่ชอบประเมินคนจากลักษณะภายนอก แม้ว่าในความเป็นจริง เราไม่ควรตัดสินคนจากสภาพที่เห็นภายนอก และการแต่งกายเป็นเสรีภาพเฉพาะบุคคล แต่การอยู่ร่วมกันในสังคมย่อมต้องมีกรอบ “ความเหมาะสม” บางประการที่กำหนดขึ้น เป็นเหมือนข้อตกลงที่ยอมรับร่วมกัน และคาดหวังว่าคนในกลุ่มจะปฏิบัติตาม เช่น ในสถานที่ทำงาน ในงานเลี้ยงที่เป็นพิธีการ ในการประชุมผู้บริหาร ในการพบปะลูกค้า ในงานเลี้ยงสังสรรค์ และในงานสังคมประเภทต่างๆ เป็นต้น

ในงานเหล่านี้ย่อมมีการคาดหวังให้ผู้เข้าร่วมแต่งกายให้เหมาะสม ถูกต้องตามกาลเทศะ จากประสบการณ์การทำงานและการพบปะผู้คนที่หลากหลายมากว่า 30 ปี ผมได้ข้อสรุปความหมายของการแต่งกาย ซึ่งมีความหมายมากกว่าการนำเครื่องนุ่งห่มมาปกปิดร่างกาย และมีคุณค่ามากกว่าการทำหน้าที่เป็นเครื่องแสดงฐานะ หรือแสดงสไตล์ แสดงตัวตนของบุคคลนั้น ความหมายการแต่งกายของผม คือ “เครื่องมือสร้างงานและสร้างมิตรภาพ”